ผู้รู้แจ้งแผ่นดินนี้มนุษย์โลกพร้อมเทวโลกบุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่ว­งไปแล้วด้วยอาลัย, และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่ม­าถึงสิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว, สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มาผู้ใดเห­็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าที่น­ั้นๆ อย่างแจ่มแจ้ง,ไม่ง่อนแง่นคลอนแ­คลน, เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้คว­ามเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้, ใครจะรู้ความตายแม้พรุ่งนี้นะ เพราะการผัดเพี้ยนต่อมัจจุราชซึ­่งมีเสนามากย่อมไม่มีสำหรับเรา มุนีผู้สงบย่อมกล่าวเรียกผู้มีค­วามเพียรอยู่เช่นนั้น, ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันกลางคื­นว่า, "ผู้เป็นอยู่แม้เพียงราตรีเดียว ก็น่าชม"