เผยแพร่เมื่อ 26 พ.ค. 2017
เรามีสติรู้กายรู้ใจด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง เราจะเห็น ทั้งกายนี้ใจนี้ไม่มีตัวเรา ร่างกายก็เป็นเพียงรูปที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ จิตใจเป็นแค่นามธรรมที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เปลี่ยนแปลงแบบฟลุ้คๆด้วย แต่เปลี่ยนแบบมีเหตุทั้งสิ้นเลย
ยกตัวอย่างเช่น ความโกรธจะเกิดขึ้นไม่ใช่อยู่ๆความโกรธจะเกิดขึ้นเอง ความโกรธต้องมีเหตุนะความโกรธถึงจะเกิด ความโลภก็ต้องมีเหตุความโลภถึงจะเกิด ความหลงก็ต้องมีเหตุของมันความหลงถึงจะเกิด สิ่งทั้งหลายนะ มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ บังคับไม่ได้ เราจะเห็นไปเรื่อยๆ เห็นความจริงเลย ทั้งกายทั้งใจนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมานี้เป็นของไม่เที่ยง ทุกอย่างที่เกิดอยู่ก็ทนอยู่ไม่ได้นาน เดี๋ยวก็ดับไป ทุกอย่างที่เกิดนั้นเกิดเพราะเหตุ ไม่ใช่เกิดเพราะเราสั่งนะ คอยดูไปเรื่อยๆเลย เห็นเลยทั้งกายทั้งใจไม่ใช่ตัวเราหรอก มันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ มันเป็นอนัตตาตลอดเวลา
ฝึกมากเข้าๆนะ ใจก็ละความเห็นผิดไป ฝึกไปตั้งนาน.. สิ่งที่เกิดขึ้นคือการละความเห็นผิด เบื้องต้นจะละความเห็นผิดก่อนว่ากายนี้ใจนี้เป็นตัวเรา ละตรงนี้ได้เรียกว่าเป็นพระโสดาบัน จะเห็นแล้วว่าตัวเราจริงๆไม่มีหรอก
ยกตัวอย่างเช่น ความโกรธจะเกิดขึ้นไม่ใช่อยู่ๆความโกรธจะเกิดขึ้นเอง ความโกรธต้องมีเหตุนะความโกรธถึงจะเกิด ความโลภก็ต้องมีเหตุความโลภถึงจะเกิด ความหลงก็ต้องมีเหตุของมันความหลงถึงจะเกิด สิ่งทั้งหลายนะ มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ บังคับไม่ได้ เราจะเห็นไปเรื่อยๆ เห็นความจริงเลย ทั้งกายทั้งใจนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมานี้เป็นของไม่เที่ยง ทุกอย่างที่เกิดอยู่ก็ทนอยู่ไม่ได้นาน เดี๋ยวก็ดับไป ทุกอย่างที่เกิดนั้นเกิดเพราะเหตุ ไม่ใช่เกิดเพราะเราสั่งนะ คอยดูไปเรื่อยๆเลย เห็นเลยทั้งกายทั้งใจไม่ใช่ตัวเราหรอก มันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ มันเป็นอนัตตาตลอดเวลา
ฝึกมากเข้าๆนะ ใจก็ละความเห็นผิดไป ฝึกไปตั้งนาน.. สิ่งที่เกิดขึ้นคือการละความเห็นผิด เบื้องต้นจะละความเห็นผิดก่อนว่ากายนี้ใจนี้เป็นตัวเรา ละตรงนี้ได้เรียกว่าเป็นพระโสดาบัน จะเห็นแล้วว่าตัวเราจริงๆไม่มีหรอก
กำลังโหลด...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น