ไม่มีที่หนีไม่มีที่ถอยไม่มีที่มาไม่มีที่ไป..ถ้าสติปัญญาเราพอนะ เรารู้เลยจิตมันแส่ส่ายออกทางตาหูจมูกลิ้น­­­กายมีแต่ทุกข์จิตไม่แส่ส่าย พอจิตไม่แส่ส่ายจิตก็หลุดออกจากกามภูมิ เข้ารูปภูมิหรืออรูปภูมิ เข้าเองเลยเพราะงั้นพวกเราหัดเจริญสติไปเร­­­ื่อย พอศีลสมาธิปัญญา สติสมาธิปัญญาแก่รอบนะจิตจะหมดความหลงไหลร­­­ูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะทั้งหลายมาดึงดูด­จ­ิ­ตไหลไปไม่ได้แล้ว