คอยก่อนมนุษยธรรม สมยศ ทัศนพันธ์เย็นย่ำยามสนธยา องค์แห่งทิวา ปลีกดวงอำลาจะลับโลก รอนๆแฝงอาวรณ์ ริ้วรอยวิโยค เหมือนบ่วงห่วงโลก โศกอ้างว้างอยู่ห่างจากตัว ..ความมืดสลัวมัวเศร้า พลันทาบสีเทา บดบังเบ่งเงาไปพร้อมทั่ว ดูไปเหมือนภูตพราย ของความร้ายชั่ว เร้นซ่อนหลบตัว ต่อยามฟ้ามัวจึงออกปะปน ..ดังกิเลสแห่งปวงทั้งหลาย เกลียดโกรธโลภโมโทสา แฝงบังตามวลปุถุชน ..ลืมว่าบุญคุณโทษของตน นิจเอ๋ยปวงชน เมื่อไหร่จะพ้นไปเสียที ..คอยก่อนมนุษยธรรม จงอยู่ชักนำ ปลดบ่วงห่วงกรรมมนุษย์นี่ จงเรืองแสงคุณธรรม ค้ำจุนน้องพี่ หันหน้าอารีย์ มุ่งประพฤติดี โดยทั่วเถิดเอย ..ดังกิเลสแห่งปวงตัณหา เกลียดโกรธโลภโมโทสา แฝงบังตามวลปุถุชน ..ลืมบาปบุญคุณโทษของตน นิจเอ๋ยปวงชน เมื่อไหร่จะพ้นไปเสียที ..คอยก่อนมนุษยธรรม จงอยู่ชักนำ ปลดบ่วงห่วงกรรมมนุษย์นี่ จงเรืองแสงคุณธรรม ค้ำจุนน้องพี่ หันหน้าอารีย์ มุ่งประพฤติดี โดยทั่วเถิดเอย..