เรามีความรู้สึกว่า ร่างกายของเราก็ต้องตาย ร่างกายสามีก็ต้องตาย บุตร
ธิดาก็ต้องตาย ทุกคนตายหมด ในเมื่อตายแล้วขอตายชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย
เราจะไม่ตายอีก นั่นคือเราต้องการนิพพาน คิดแค่เนี๊ยะทุกวันทำไหวมั้ย เถ้าแก่
เนี๊ย ไหวนะ
เอางี้เช้าเอาใหม่ เราตื่นขึ้นมาลืมตาขึ้นมาพับ วันนี้ถ้าเรายังไม่ตายเรายังต้อง
เหนื่อยอยู่ต้องทำงาน แต่ก็ช่างมัน มันยังไม่ตายก็เป็นเรื่องของร่างกายเราไป
บังคับมันไม่ได้ แต่ถ้าตายเมื่อไรขอไปนิพพานวันนี้
พอก่อนจะนอนจะหลับคิดว่าเราหลับนี่เราจะตื่นหรือไม่ตื่นก็ไม่ทราบ มันอาจจะ
ตายก่อนตื่นก็ได้ จะตายเวลาไหนก็ช่างเราต้องการนิพพาน"
(แล้วก็ใช้คำภาวนาว่า "นิพพานสุขัง" นี่จำกัดเลยนะ
เอางี้นะ เอางี้นะ ต้องภาวนาว่า นิพพานสุขัง นิพพานสุขัง
นึกในใจ นึกช้าๆแบบสบายๆ ถ้าทำอย่างนี้ทุกคน
ถ้ามันจะตายจริงๆจะไปนิพพานทันที)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น