อนุสสติ 10 พระธรรมเทศนาโดยหลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระทำไมจะต้องดับกิเลส นี่เราใช้อุปสมานุสสติกรรมฐาน ก็ต้องใช้ปัญญา คือบอกแล้วว่าคนโง่ใช้ไม่ได้ คือถามว่าใครฉลาด ก็ต้องบอกว่าตัวเรานี่ฉลาด เพราะบางวันบางเวลามันมีอารมณ์ฉลาด บางเวลามันมีอารมณ์ติดอยู่ใน ราคะ รักสวยรักงาม บางเวลาอารมณ์ติดอยู่ในความโกรธ ที่เรียกว่าโทสะจริต บางเวลามันก็มีอารมณ์อยู่ในความหลงและวิตก คิดอะไรก็ไม่ตกลงใจ บางเวลาก็เกิดสัทธาปสาทะ บางเวลามีอารมณ์จิตผ่องใส นี่เรียกว่า จริตทั้ง ๖ มันมีอยู่กับเราในบุคคลคนเดียวกัน แต่เป็นไปตามเวลา ตามกาล ตามสมัย ทีนี้ถ้าหากใจเราผ่องใส คิดว่าพระนิพพานมีความสุข เกิดเป็นมนุษย์มันมีความทุกข์ เกิดเป็นเทวดาหรือพรหม ก็ไม่พ้นความทุกข์ นี่ถ้าอารมณ์คิดอย่างนี้เรียกว่าใจมันสบาย­ใช้ได้ ใช้อุปสมานุสสติกรรมฐานได้ว่า ไอ้มนุษย์มันก็ทุกข์ เป็นความสุขชั่วคราว คือเมื่อหมดอำนาจวาสนาบารมี ก็ต้องกลับมาทุกข์ใหม่ เราก็ไม่เอา เราไปพระนิพพานดีกว่า แล้วการที่ไปพระนิพพานดีกว่ามันต้องคลำหาท­างไปพระนิพพานได้อย่างไร ท่านบอกว่าต้องตัดกิเลสต้องขุดรากขุดเหง้า­ของกิเลสโยนทิ้งไป ขุดรากของความโลภ ขุดรากของความโกรธ ขุดรากของความหลงทิ้งไปเสีย เมื่อทิ้งความโลภ ความโกรธ ความหลง ทั้ง ๓ ประการ หมดไปแล้วจะมีอะไรเหลือ เครื่องเชื่อมกิเลส ตัณหา อุปาทาน อกุศลกรรมไม่มี คือจิตเกิดความเบา จิตมันก็มีความโปร่ง จิตมีความสบาย จิตเป็นอัปปนา จิตไม่กระทบกระทั่งทั้งฝ่ายดีและฝ่ายชั่ว มันเต็มเสียแล้ว เข้าถึงพระนิพพาน