วันศุกร์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2558
ผู้สละโลกหญ้าสดในทะเลทรายหนังสือเรื่องนี้พิมพครั้งแรกเมื่อป๒๕๒๐ ขณะนั้นขาพเจาอายุ ๔๒ ปบัดนี้ ขาพเจาอายุ ๘๐ ปเศษแลว ยิ่งอยูในโลกไปนานวันขาพเจายิ่งมองเห็นโทษของโลก ทั้งโลกคือสังคมมนุษยและโลกคือรูปขันธกลาวคือรางกายนี้มากขึ้นตามวันเวลาที่ ลวงไป ยิ่งอายุมากขึ้นเทาใด โลกคือรางกายนี้ก็แสดงใหเห็นโทษมากขึ้นเทานั้น สมดังที่พระพุทธเจาตรัสวา “กายนี้มีทุกขมาก มีโทษมาก (พหุทุกฺโข โข อยํกาโย พหุอาทีนโว)” ในที่สุดเราทุกคนก็ตองสละโลก คือรางกายนี้ไป อยางที่พระรัฐบาล กลาววา “สัตวโลกไมมีสิ่งเปนของของตน จําตองละทิ้งสิ่งทั้งปวงไป (อสฺสโก โลโก สพฺพํปหาย คมนียํ)” พระพุทธเจาเคยตรัสวา “เราบัญญัติโลก เหตุเกิดของโลก ความดับโลก และขอปฏิบัติใหถึงความดับโลก ในรางกายอันมีประมาณวาหนึ่งนี้ซึ่งมีสัญญาและ มีใจครอง” (โรหิตัสสสูตร) ทรงแสดงอริยสัจ ๔ โดยยกเอาคําวา “โลก” แทนคําวา “ทุกข” เพราะตรัสกับ เทพบุตรผูมีฤทธิ์เหาะสํารวจโลก เรื่องใดอันจะพึงกลาวนอกจากนี้ขาพเจาไดกลาวไวแลวในคํานําแหงการพิมพ ครั้งแรก ซึ่งไดนํามาลงพิมพไวในที่นี้ดวยแลว หวังวาหนังสือเรื่องนี้จะเปนประโยชนแก ทานผูอานพอสมควร ขอทานผูอานพึงพิจารณาโลกตามความเปนจริง ก็จะไดมองเห็น คุณและโทษของโลก เขาไปเกี่ยวของกับโลกอยางระมัดระวัง เมื่อเห็นโทษแลวจะไดมี ปญญาในการสลัดออก อยูในโลกอยางมีปญญาเขาใจโลก ในที่สุดก็จะไดหลุดพนจาก โลกไป ไมตองหวนกลับมาสูโลกนี้อีก ขออนุโมทนาตอกุศลเจตนาของชมรมกัลยาณธรรมไวในโอกาสนี้ดวย ดวยความปรารถนาดีอยางยิ่ง ๙ กุมภาพันธ๒๕๕๘
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น